Afgelopen weekend organiseerde ik voor de derde maal de “30up Party” in De Binder. Een dansavond voor dertig plussers.
Bezoekers die een kaartje hebben gekocht in de voorverkoop kunnen tot de laatste week voor het feest verzoekjes indienen. In de laatste week monteer ik alle videoclips van die nummers aan elkaar. Ik let dan op dansbaarheid, welke nummers passen goed bij elkaar. Komt iedereen aan bod en zit het ook verspreid over de avond. Om 20:00 uur start het feest en druk ik op de play-knop. Leuk, want dan kan ik ook meedansen. Maar wel heel erg spannend. Als ik een verkeerde mix heb gemaakt en de sfeer slaat dood, dan kan ik er niets meer aan doen. Gelukkig is het elke keer weer goed gegaan. Maar ik hou op de avond zelf wel in de gaten welke nummers het goed doen en welke niet. Wanneer gaan de mensen dansen en wanneer haken ze af. En blijft er dan nog een groepje over die door danst? Hoe leuk is het als iemand opmerkt dat zijn nummer gedraaid wordt, die glimlach op het gezicht, het even aan de vrienden laten merken dat dat jouw nummer is die nu gedraaid wordt. Daar kan ik stilletjes heel erg van genieten. Soms zit ik net als nu thuis achter mijn computer een mix te maken. Ik heb dan het gevoel dat op deze manier bijna iedereen wel mee zal doen. En als dat op de avond ook lukt, dan heb ik echt kippenvel.
Het eerste feest was op 6 november 2021. Daarvoor was het al een aantal keren uitgesteld vanwege de lockdowns. We hadden nog steeds corona-maatregelen, de QR-code moest bijvoorbeeld. gescand worden. Er was ook weinig aanbod aan feesten. Uiteindelijk had ik meer dan 113 kaartjes verkocht in de voorverkoop. Omdat er weinig aanbod was kwamen er meer mensen op af dan ik normaliter voor een eerste feest zou krijgen. Meerdere bezoekers hadden een ander soort feest verwacht, zij waren daardoor niet tevreden en kwamen ook met vragen bij mij. Maar ik kon aan de playlist niets meer veranderen. Dat was juist het basisidee. Ik werkte wel met verzoekjes, juist zelfs, maar die moet ik wel ruim van te voren hebben. Er is geen DJ heb die je om verzoekjes kan vragen tijdens de avond.
LEERMOMENT, duidelijker communiceren wat voor soort feest het is, zodat bezoekers niet negatief verrast worden: verwachtingsmanagement.
Het tweede feest was in mei. Dit keer mochten de gasten ook het thema kiezen. Dat was, niet verrassend, de “Jaren 80” geworden. Ik had er rekening mee gehouden dat er een grote groep van het eerste feest niet terug zou keren. Dat is op zich niet erg, je kan het niet iedereen naar de zin maken en dat moet je niet willen ook. Anders raak je je eigenheid, je identiteit, wie je bent kwijt.
De coronamaatregelen waren afgelopen, het uitgaansleven was overal weer volop in gang. Bezoekers hadden de keuze naar mijn feest of naar een leuk concert. Daarnaast was ik inderdaad een grote groep kwijtgeraakt. Met een aantal nieuwe bezoekers kwam ik op 66 kaarten in de voorverkoop. Minder dan gehoopt, maar de sfeer maakte erg veel goed. De meeste bezoekers wisten nu van tevoren wel beter wat ze konden verwachten.
ACTIE: Door in mijn communicatie duidelijker te vermelden dat er geen DJ is. Dat er videoclips gedraaid worden en verzoekjes tot een week van tevoren ingediend kunnen worden wisten nu meer bezoekers wat de bedoeling van het feest was. De verwachtingen kwamen meer overeen met wat ik te bieden had.
Herken jij dit ook? En dat hoeft niet altijd zakelijk te zijn. Dat kunnen ook jouw eigen verwachtingen zijn die je misschien onbewust hebt. Heb je vaak het gevoel dat iets tegenvalt? Of heb je het idee dat anderen teveel van je verwachten? Neem dan gerust contact met mij op.